Melbourne, het voelt als thuis

Er zijn van die plaatsen waar je je direct thuis voelt. Melbourne is zo’n plaats en dat gevoel krijg je als je door de stad loopt en je wordt verwelkomd door bruisende straten met energieke mensen. Een oude vriend van ogenblikken waarop het leven goed was. De stad heeft in feite geen enkele echte crisis gekend en floreert al decennia achtereen. De werkloosheid is laag, de mensen zijn hoogopgeleid en ogen fit, daarbij ademt de stad cultuur. Wij trokken erop uit en maakten een fijne stadswandeling onder perfecte condities: het was eind februari met een prettig zonnetje en precies de juiste temperatuur.

We bezochten Hosier Lane met z’n street art, dronken koffie bij Brunetti, natuurlijk moest ik als rockliefhebber de ACDC Lane in, we liepen door het prachtig karaktervolle Degraves street, vergaapten ons aan de mooie etalages van vrijwel alle winkels in de Royal Arcade en eindigden de city tour op een drijvend barponton genaamd Arbory Afloat op de Southbank aan de Yarra rivier.

Een geweldige plek aan het water om te kijken naar de locals en de vele roeiboten. Het deed ons denken aan een plek als café Hesp in Amsterdam, maar dan met meer hoogbouw eromheen.

Melbourne is namelijk een echte metropool met bijna 4,5 miljoen mensen. Voor een fantastisch uitzicht over deze wereldstad hadden we een prachtige bar in gedachten. Daar waren er wel een paar van. Het werd de Lui Bar van restaurant Vue de Monde op de 55e verdieping van de Rialto wolkenkrabber. Befaamd om z’n cocktails en het uitzicht. Af en toe draaiden we onze hoofden om, om ook even naar het licht excentrieke publiek te kijken, waar de bar ook bekend om staat. Een prima eerste dag! Op dag twee moesten we natuurlijk ook even kijken hoe het stond met de gentrificatie (zie ook ons verblijf in Oakland, Californië) en het hipstergehalte van de stad. Onder de brandende zon slenterden we door de Treasury Gardens en de Fitzroy Gardens naar de beroemde wijk Fitzroy.

De wijk is bekend vanwege de levendige muziekscene, de experimentele restaurants en jawel de hipsterwinkels (kappers, tattooshops, de pop-upstores en de organische groente- en fruitwinkels). In de jaren 80 wou je er nog niet dood gevonden worden, nu is het een bruisend en dynamische plek . De voorheen volkswijk kent prachtige voorbeelden van Victoriaanse architectuur en de huizen in deze stijl kennen vandaag de dag de meest exorbitante huurprijzen. Wij streken neer in een hip(ster) restaurant met de welluidende naam “Naked for Satan”.

We raakten in gesprek met een gepensioneerde zakenman uit Hongkong die onze taal herkende, want hij had ooit nog voor Haskoning gewerkt (bekend Nederlands ingenieursbureau). Hij had huizen in Hongkong, Los Angeles en Melbourne en gaf aan dat hij Melbourne bijzonder plezierig vond qua mix van klimaat, voorzieningen en zeker ook de financiën. Na het prettige gesprek onder de verkoelende terrasnevelsproeiers was het tijd voor het beroemdste museum van Australië: National Gallery of Victoria. Het heeft een prachtige kunst collectie: van oude en hedendaagse Aboriginal kunst tot 18e , 19e, en 20e eeuw Australische kunstenaars. Wij waren het meest onder de indruk van de internationale sectie met moderne kunstenaars.

Het museum is prettig ruim opgezet en is gratis toegankelijk. Het geeft aan dat een stad als Melbourne voor kunst een belangrijke plaats inruimt. Wij hadden een belangrijke plaats ingeruimd voor het bezoek aan de betere restaurants. Het was ons al opgevallen dat de restaurant en bardichtheid van de stad aan het ongelofelijke grenst. De restaurant tips werden ons ingefluisterd door mijn oud-collega Rutger-Jan die bijna anderhalf jaar geleden naar Australië is geëmigreerd en nu samen met zijn vriendin Chloe in Melbourne woont (Chloe is een geboren Melbournian). We hadden de laatste avond met hen afgesproken. Eerst een borrelafspraak met RJ om bij te kletsen onder het genot van een overheerlijke smoked whisky cocktail, later sloten de dames aan en hadden we gezamenlijk een geweldig diner in Chin Chin.

We leerden dat restaurants in Melbourne niet aan (telefonisch) reserveren doen. Je moet op de dag zelf langskomen en je aanmelden, dan laten ze je weten wanneer er een tafel beschikbaar is. Als je pech hebt duurt het 3 uur. Ook leerden we dat je het toetje niet in het zelfde restaurant eet als je diner/hoofdgerecht. Nee, je gaat daarvoor naar je eigen favoriete toetjesrestaurant (ja die heb je echt in Melbourne: toetjes only). Soms hebben mensen in Melbourne 4 eetafspraken per dag: een ontbijt/koffie afspraak, een lunchafspraak, een borrel en een dinerafspraak (soms ook nog een toetjesafspraak, dan worden het er vijf!). Geen wonder dat er zo’n enorm aanbod is! Ook moeten we melden dat de kwaliteit van het eten erg hoog was in alle eet etablissementen die we hebben bezocht. We sloten de avond in stijl af in een wijnbar op de hoek van onze straat. Dank RJ en Chloe voor deze heerlijke avond in Melbourne! Een fijne afsluiter in een fijne stad.

#Gentrification #Cultuur #Cityvibes #Localespecialiteit

Opmerkingen