Bosbranden in British Columbia
- Arjan
- 3 aug 2017
- 4 minuten om te lezen
Op goed advies van onze vrienden Jelmer en Karen, hadden we de navigatie ingesteld op de Ten-Ee-Ah lodge, bij Lake Williams, British Columbia. We zouden een paar dagen kamperen bij het meer, met de hoop op verstilling en elanden. Toen we op 3 augustus Whistler uitreden, genoten we van de strak blauwe lucht en de glinsterende bergtoppen. We hadden ons verheugd op een mooie lange rit. Na een uurtje over mooie slingerweggetjes door de bergen gereden te hebben begon het zicht te betrekken. Eerst werden de bergtoppen in de verte wat vaag, maar als snel was er niet meer dan 500 meter zicht. We kregen al snel door dat het niet lag aan het weer, maar aan de bosbranden. We waren al eerder geĆÆnformeerd over bosbranden in Alberta door onze vrienden Christy en Andreas die begin juli hun woonplaats Calgary al voor een aantal dagen waren ontvlucht. Zij waren gaan wandelen in Jasper waar de rook afwezig was. We wisten dat het brandde in British Columbia en Alberta en hielden de Canadese overheidswebsite in de gaten vanaf Seattle. Toch werden we een beetje verrast, want toen we komend van de I99 linksaf de I97 op wilden draaien richting Lake Williams werd de weg versperd door een legervoertuig en een politiewagen.
Een nieuwe forse bosbrand was die nacht ontstaan door blikseminslag en de dichte rook benam het zich op de snelweg. Een aardige bromsnor (ja hij had een echte) stond ons te woord en vertelde ons dat we Lake Williams konden bereiken door om te rijden via Kamploops. Het snelste alternatief, maar liefst 5 tot 6 uur omrijden. Nadat we informeerden hoe de situatie bij Lake Williams zelf was wist hij niet exact of er branden woedden, maar hij vermoedde dat ook daar behoorlijk wat rook hing. Daarop besloten we ons plan te wijzigen en zetten koers oostwaarts. Onderweg zagen we blushelikopters met hun gigantische emmers eronder van en naar brandhaard vliegen. Uiteindelijk bereikten we die late namiddag Shuswap, waar de rook nog enigszins meeviel, maar ook hier was het niet rookvrij. We kampeerden hier een nachtje en besloten verder naar het oosten door te rijden. Na nog een blik op de overheidswebsite geworpen te hebben, leek Golden ons een goede volgende bestemming, want alleen ten noorden van Banff richting Jasper leek het goed en ten zuidwesten zou het ook wel eens mee kunnen vallen. Dachten we... Een twintigtal kilometers voor Golden zagen we dat de boel weer dicht trok: eerst zagen we rookwolken opstijgen uit het dichte naaldwoud. Enkele kilometers verderop ontwaarden we een verse enorme brandhaard.
Deze was veel omvangrijker. De enorme grijze rookwolk met een oranje/roodachtige gloed zagen we ru wel heel dicht langs de snelweg (ik schat een kilometer of drie) . De wind blies de rook de andere kant op, dus de snelweg waarop we reden was nog steeds open en gelukkig konden we verder ongehinderd Golden bereiken. Ook hier hing er rook. Niet zo ernstig en we hebben dan ook drie nachten gekampeerd op een aardige paraglider camping. Er was die week een wedstrijd aan de gang. We dronken die avond wijn en wat er nog meer voorradig was met de aanwezige āpilotenā. Zo noemden de paragliders zichzelf. Een heel interessante groep mensen, die net als surfers, een eigen vocabulaire hebben en eigen manieren bezigen: zo verplaatsen ze zich vaak in een (kleine) camper, spenderen hun vakanties apart van hun partners (zij vliegen, de partners doen vaak iets anders met vrienden/vriendinnen) en hebben flexibele banen om zo vaak mogelijk te kunnen vliegen als het weer het toelaat. We keken gedurende ons verblijf naar de overvliegende en landende paragliders, maakten fotoās van de in overvloed aanwezige prairiehondjes en lazen een boekje.
Ondertussen probeerden we ons de muggen van het lijf te houden: het waren er veel en ze waren hongerig... Na drie dagen gaven we de niet te winnen strijd op en we maakten ons op voor de rit over de beroemde Icefields Parkway naar Jasper. Die rit was geheel rookvrij en de dagen in Jasper waren helder en warm. Terug uit Jasper over diezelfde Parkway hadden we helaas weer last van de branden. Ook Banff zagen we onder een deken van rook en hebben er slechts een uurtje verbleven. Bewaren we voor een volgende keer, want er zijn vele wandelroutes in Banff en Jasper. en nog een keer de Icefields Parkway over (misschien wel per fiets) is zeker geen straf. Zo werd ons verblijf in British Columbia en Jasper voor een groot deel bepaald door de aanwezige bosbranden. Bosbranden zijn een normaal fenomeen , maar 2017 is een extreem jaar gebleken in aantal en omvang van de branden. Het is een lange en heel droge zomer geweest. Voor zover wij weten zijn er gelukkig geen grote evacuaties geweest zoals een jaar ervoor, waarbij 50.000 mensen moesten verkassen. Het maakte onze beleving wat dubbel: interessant om mee te maken en daadwerkelijk brandhaarden te hebben gezien, maar we hadden toch liever een rookvrij Canada gezien. De uitzichten zijn natuurlijk een stuk beter en we misten vooral de kampvuurtjes bij het kamperen. We hebben slechts 2 avonden onze maaltijd op het kampvuur kunnen klaarmaken. De rest van de tijd stond de meter van de āfire dangerā klok bij de campings op āextremeā en waren we aangewezen op onze kleine propaanbrander.
Opmerkingen