Corcovado, ongerepte natuur: wifi no, wildlife si
- Arjan
- 24 apr 2017
- 4 minuten om te lezen
Vanuit David was het een korte rit naar de grens met Costa Rica en de douane formaliteiten namen nog geen 15 minuten in beslag. Zo zaten we vlot in de bus naar Punta Norte waar we samen met een japanse solo reizigster (zeldzaam soort) een taxi namen naar Sierpe. Dit is de havenplaats waar de boten naar de hotels en hostels in en rond Bahia Drake vertrekken.
Na een korte lunch stapten we in de boot na het bordje "pas op niet zwemmen, krokodillen hier" gepasseerd te hebben. De bootreis begon met een noodvaart over de Rio Sierpe laverend tussen waterplanten en drijfhout. Toen nam de bootbestuurder gas terug en draaide kort richting een piepkleine zijtak. Dit was de ingang van het mangrovewoud. Een korte spectaculaire tocht volgde door de mangroven met hun prachtige woeste vormen (filmpje hier).
Behendig dirigeerde de bootbestuurder door de nauwe doorgang en even later ging vol het gas erop richting de monding van de rivier met de Pacifische oceaan. Daar aangekomen moesten we even door de woeste golven wat de boot even fors op en neer deed klappen, wat een aantal passagiers een korte gil deed uitlokken. Daarna in vliegende vaart over de oceaan naar Bahia Drake wat in totaal een uur duurde . Daar werden alle toeristen en plaatselijke bewoners gedropt die bij ons in de boot zaten via een wet landing. Wij bleven met z'n tweeƫn zitten en voeren voor een kleine drie kwartier verder om te komen bij het prachtig gelegen hostel Jungle del Jaguar wat precies aan de rand van het Corcovado National Park ligt. Ons onderkomen voor de vier nachten die volgden. En wat een prachtige rustieke en relaxte omgeving had het hostel. Een prachtig klein zwart zandstrandje om af te koelen. Ons eigen huisje met uitzicht op zee en onder een enorme mangoboom met rijpe mango's. Helaas ook veel kleine prikbeestjes die we maar voor lief moesten nemen tussen al dit natuurschoon. Het landgoed was immens qua afmetingen en had eigen goed begaanbare wandelpaden diep de jungle in richting de grens van het Nationale Park.
We hoefden zo het park zelf niet in (dure excursie), want er was al zoveel te zien op het landgoed zelf. De paden waren soms wat moeilijk te volgen, maar het waren prachtige jungletochten.
Zo kwamen we tijdens een wandeling uit bij een prachtig verlaten wit zandstrand waar ongeveer 20 geelvleugelara's luidruchtig zaten te eten en zoals ara's dat doen: elkaar voortdurend klieren. Een prachtig schouwspel waar we een hele tijd van konden genieten (filmpje hier).
Het pad voer verder langs de kust met prachtige baaitjes en we aten heerlijk verse mango's van de vele mangobomen onderweg.
De mangoboom bij ons huisje trok vele dieren aan: 's ochtend aten de witschouderkapucijnapen . Zij zijn slordige eters en namen soms een hap van een mango waarna ze het laten vallen. In de avond werd de boom veelvuldig bezocht door buidelratjes, een krabbenetende wasbeer en kinkajou's. Ook eekhoorns en verschillende vogels deden zich tegoed aan de sappige vruchten. Verderop verbleven de slingerapen, die behendig hun staart gebruikten bij het springen van boom tot boom.
De eigenaar liet ons beelden zien van poema's die zeer recent waren waargenomen door de camera-wildvallen op het terrein, die wij onderweg tijdens onze wandelingen inderdaad al hadden opgemerkt. Helaas zelf geen poema's gezien. Wat we wel zagen en wat even duurde waren de tapirs. De eerste keer was na drie dagen verblijf en wel pal naast ons huisje. Het dier werd aangetrokken door de vele mango's die met name door de witschouderkapucijnapen naar beneden waren gegooid. Heel vreemd om zo'n enorm zoogdier (grootste landdier van Latijns Amerika) van dichtbij mango's te zien smikkelen. Uiteraard gaat dat gepaard met een hoop gesmak. We telden 45 mangopitten na het feestmaal van de tapir. Ben benieuwd wat dat met de stoelgang heeft gedaan van het beestjeā¦.(filmpje hier, hier en hier!)
De volgende dag zagen we nog een tapir bij een andere mangoboom rondhangen en ook in de nacht liepen we nog een exemplaar tegen het lijf. Deze bleek minder met mensen op te hebben en we moesten gepaste afstand bewaren. Wel even oppassen dus. Ze kunnen een uitval naar je doen en met tot 400 kilogram schoon aan de haak staat de winnaar bij voorbaat al bekend. Verder over het hele terrein waren vele kleurrijke en minder kleurrijke vogels te zien met de toekan als absolute smaakmaker. Ook de insecten en amfibieƫn waren ruim vertegenwoordigd en de laatsten met name in de nacht actief.
Dat natuur wreed kan zijn bewees de zwaargewonde kinkajou die ik tegenkwam tijdens het maken van een korte nachtwandeling. Waarschijnlijk door een wasbeer aangevallen. Het zat onder het bloed met een flinke zijwond, een staartwond, een gehavend oogje en een voorpootje wat zwaar was toegetakeld. Het honingbeertje strompelde langzaam voort. Toen ik naast hem neerknielde om het beter te kunnen bekijken, probeerde het zichzelf te beschermen door z'n andere pootje voor z'n kopje te houden. Het diertje leed zichtbaar. Afijn, alles puur natuur en even later zag ik 'm uitgeput op een takje zitten. Het had zichzelf toch naar boven weten te hijsen. Afloop onbekendā¦
Qua faciliteiten bij het hostel zaten we meer dan prima: het hostel had hele fijne hangplekken in de vorm van hangmatjes en houten bankjes. Er was ook een picknick tafeltje bij de zee vanwaar je de zon prachtig langzaam in zee kon zien zakken. Het eten was acceptabel voor een jungle hostel en voor Costa Rica redelijk geprijsd. We hebben een hele fijne tijd hier gehad met wandeldagen en hangdagen. Dit is qua natuur 1 van de beste plekken van Costa Rica. Een plek waar we ooit nog wel eens naar terug zouden willen gaan vanwege de ongerepte natuur.
Zie voor NOG meer foto's van vogels, zoogdieren, insecten en amfibieƫn de fauna sectie "Corcovado - Costa Rica" van het blog (link hier).
Opmerkingen