Vulkanen Agua, Fuego en Acatenango: adembenemend
- Arjan
- 2 jun 2017
- 3 minuten om te lezen
Een werkende vulkaan van dichtbij zien: dat zou een mooie belevenis moeten zijn. Dachten we. Wel, het overtrof al onze verwachtingen. Wat een spektakel! De busrit vanuit Antiqua naar het startpunt met een luidruchtige groep afgestudeerde Ieren was een kleine beproeving. Eenmaal aan de wandel was het een prima gezelschap met in totaal zo'n 16 personen en twee gidsen. Andrea fungeerde als tolk en de 7 kilometer omhoog de vulkaan Acatenango op was een fantastische klim. Regen werd afgewisseld met intense zonneschijn en het pad was eigenlijk prima begaanbaar. Vlak onder de top (op 400 meter) zouden we het basiskamp opzetten. Het landschap veranderde van nevelwoud naar naaldwoud met het lavazand als ondergrond.
Na 5 uur lopen en bijna bij het kamp hoorden we een geluid dat leek op krakende donderslagen. Onweer? Nee, het waren de erupties van de nabijgelegen vulkaan Fuego! Eenmaal een laatste draai omhoog gemaakt, kregen we de rookwolken in de gaten. Wat een geluid en wat een mooi gezicht!
Na de grond van het basiskamp bereikt te hebben (zo'n 400 meter tot de top) werden de tenten snel opgezet. We sliepen met 4 personen in een wat krappe tent. Het was wachten op de duisternis en de groep verzamelde zich op de zij nabij vulkaan Fuego om geen eruptie te missen. Inmiddels was de temperatuur fors gedaald en gingen de mutsen op en de wanten aan. Elke eruptie was een prachtig gezicht. Het was erg onregelmatig. Soms duurde het 10 minuten, soms een half uur. Ook het zicht op de iets verder gelegen vulkaan Agua was van grote schoonheid.
In de verte zag je Antigua liggen. Toen de duisternis inviel werd het nog mooier. Door het zonlicht kun je de lava niet heel goed rond zien vliegen. Eenmaal donker zie je de vloeibare stenen met grote kracht de vulkaan worden uitgespuwd om vervolgens neer te ploffen op de top. Dan glijdt het langzaam naar beneden tot het stolt. Het geluid varieert met de kracht van de explosie en ook in de tijden tussen erupties in hoor je soms gas met grote kracht ontsnappen (filmpje hier). Het duurde telkens een seconde of 3 voordat het geluid tot ons kwam. We zaten dus ongeveer een kilometer van de mond van vulkaan Fuego vanaf vulkaan Acatenango.
Na de noedels met chocolademelk schoof er al snel een dikke laag bewolking over de vulkanen heen. Het was na een uurtje duisternis uit met de pret en we zochten rond negen uur onze tent op. De erupties konden we de gehele nacht horen. We werden om 3 uur wakker gemaakt en konden mee met de groep helemaal naar de top om de zonsopkomst te bewonderen of we mochten nog even blijven liggen. We besloten te blijven liggen aangezien er nog een dikke laag bewolking hing en omdat de zonsopgang net zo mooi was vanaf het basiskamp. Een kleine groep ging wel naar boven. Twee uur later bleek de bewolking geheel opgelost en we gingen snel de tent uit om de erupties te kunnen bekijken nu de zon nog niet scheen. Het was al wel licht, maar de lavaklodders konden we prachtig volgen, wel net zo spectaculair als in de nacht.
Ook het zicht op vulkaan Agua was nog mooier dan de avond ervoor. We wachten op de zonsopkomst, maakten nog een reeks foto's en een filmpje en daarna werden de tenten ingepakt.
We wandelden naar beneden in prachtig zonnig weer en zagen na een half uurtje lopen nog een andere actieve vulkaan in de verte: de Pacaya. De afdaling verliep erg vlot.
Eenmaal beneden waren we het eens over 1 ding: dit was de meest spectaculaire wandeling van de reis. Voor het eerst een werkende vulkaan in actie zien, adembenemend!
Opmerkingen