Santa Elena, vogelparadijs met een prijskaartje
- Arjan
- 26 apr 2017
- 3 minuten om te lezen
Heel vroeg in de ochtend om 7 uur sprongen we in het kleine bootje van Jungle del Jaguar in Corcovado om op tijd in Monteverde te kunnen zijn. Dit keer niet door de mangroven, maar wel lekker snel in Sierpe aangekomen om de bus richting Puntasarenas te kunnen halen. Na twee keer overstappen en een kort taxiritje zaten we in de bus naar Monteverde. Tijdens de rit zagen we de zon langzaam ondergaan en het licht op de de zachte glooiingen van het bergachtige landschap gaven de omgeving een zacht karakter. Toen het echter donker werd schoten de lichtflitsen in de verte van wolk tot wolk. Zo arriveerden we toch in de regen in het duo dorpje Monteverde/Santa Elena. Bijzonder is dat de weg ernaar toe de laatste 25 kilometer onverhard is, terwijl in de twee dorpjes de straten allemaal geasfalteerd zijn. Dit is de wens van de bewoners. Om het rurale en verafgelegen karakter te behouden en om massa toerisme tegen te gaan moet de weg ernaar toe enigszins een avontuur blijven. Misschien helemaal geen slecht idee. De dorpjes liggen er prima bij. Toch is het allemaal toerisme wat de klok slaat met name Amerikanen zijn oververtegenwoordigd. Zij hebben ervoor gezorgd dat een heel groot deel van de inkomsten van Costa Rica bestaat uit wat vakantiegangers uit de VS besteden in hun favoriete bestemming in Centraal Amerika. Dit zorgt ook voor een hoog prijspeil. Amerikanen gaan kort op vakantie en hebben dan per dag een hele hoop dollars te besteden. Restaurant- en toegangsprijzen voor attracties en natuurparken zijn absurd hoog te noemen. Terug naar het duodorpje: het werd gesticht door Quakers, die een afgelegen plek in Centraal Amerika zochten om ongestoord hun leven te kunnen lijden. De VS invloed was er dus al vroeg. Het is geen plek wat een bruisend party gebeuren kent. Daar houden de Quakers niet zo van. Wel kun je er geweldig wandelen, raften, mountainbiken, canopy hiken en ook het zipline gebeuren is professioneel opgezet. Wij hebben twee vogelspot activiteiten gedaan: een dag canopy tour en een dag een bezoek aan een nationaal park gebracht. De canopy tour over de bruggen in Sky Adventures Park was prachtig. Alvorens in het park aan te komen hadden we een looproute uitgestippeld van 10 kilometer vanaf ons hostel. Geen taxi's, want deze 10 kilometer was een mooi route met uitstekende vogelspot mogelijkheden en fraaie uitzichten over de heuvels met nevelwoud. Een blauwkeelarassari vloog voorbij en een zwavelborsttoekan zat op een tak vlak boven ons hoofd. Verder heel veel bruine gaaien met hun luide roep.
Aangekomen bij de canopy betaalden we de 25 dollar entree en gingen op weg naar de eerste brug gebouwd hoog boven het oerwoud. In totaal waren er zes bruggen. Het was een geweldige ervaring al lopend over de kruinen van hoge woudreuzen.
We zagen vele vogels (quetzals, meer blauwkeelarassari's, een aantal prachtige blauwkruinorganisten, een grote zwarte goean). En onnoemelijk veel kolibries.
Daarnaast kwamen we naaste familie tegen: de mantelbrulaap. We waren in het begin reeds gewaarschuwd om niet onder ze door te lopen. Ze hebben de neiging om over je heen te plassen. Inderdaad zagen we dat gebeuren bij een groepje toeristen voor ons. Gelukkig werd niemand geraakt.
Bij de laatste brug zagen we de moeilijk de spotten zwartmaskersolitaire en de enige lijster die in het nevelwoud op hoogte leeft: de grijsrugdwerglijster.
Toen snel naar huis want de regenwolken dienden zich al aan. De volgende dag zijn we naar het nationale park Reserva BiolĆ³gica Curi-cancha geweest. Tijdens de canopy toer hoorden we voortdurend de drielelklokvogel in de verte. Deze bijzondere vogel heeft de meest verdragende roep van alle vogels. Een bijzonder metaalachtige klank die vanuit de hoogste boomtoppen wordt voortgebracht. De vogel is bijzonder moeilijk te spotten. Een canopy gids vertelde dat de spotkans het grootst was in Curi-cancha, vandaar de keuze voor dit park. Hebben we 'm dan gezien? Neenā¦helaas niet, wel weer gehoord. Die dag was het bijzonder regenachtig.
We hebben nog wel twee uurtjes kunnen rondlopen, maar hebben meer geschuild voor de regen. Met name in het visitor center waar we door een bijzonder aardige medewerker en heerlijk kopje koffie kregen aangeboden. Ons verblijf zat erop. Wij vonden twee dagen genoeg. De dorpjes zelf zijn wat sfeerloos om langer te blijven hangen. De omgeving eromheen is wel erg mooi. Een omgeving om een paar dagen wat te lezen of te werken aan een blog. Maar dan moet er wel behoorlijk diep in de buidel worden getast. Wij bewaarden deze luxe voor in Nicaragua en namen de volgende dag de taxi-boot-taxi naar Arenal.
Opmerkingen