Buenos Aires observaties
- Andrea
- 1 nov 2016
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 5 dec 2020
Het heeft een paar dagen geduurd, maar we zijn in de lucht. Of liever gezegd, we zijn op de grond. Sinds we geland zijn in Buenos Aires, hebben we duizenden kilometers afgelegd. De meeste per bus, maar soms leek het alsof we net zoveel te voet hebben gedaan. Het duizelt nog een beetje, en ik ben dan ook nog niet helemaal in staat om iets anders te schrijven dan bullets en highlights, maar dat wordt vast nog beter. Voor nu, vergeef me.
Wat bevreemdde en/of beviel, in willekeurige volgorde:
1. Het weerzien met mijn studievriend uit Barcelona, Rodrigo. Rodrigo is zanger, dus heeft hij ons meegesleept naar het optreden van āzijnā big band, in een hippe Jazz club in Palermo Hollywood. Fotoās op het podium, dikke vrienden met de dirigent, en bier drinken op straat met de muzikanten. Een echt feestje, toevallig ook voor Arjanās verjaardag.
2. Een heel ander feest: Het Carne Festival. Vlees Feest. āVleestā wil ik het dan graag noemen. Zoveel braaimeesters naast elkaar, zoveel koeien aan het spit. Het is nou eenmaal koe-country hier, maar een bijzondere aanblik om het verzameld te zien.
3. Al Pacino tegen komen op een terras. In het wild. Best Raar. (even inzoomen, maar het is hem echt!)
4. Dat alles zo duur is. Niet alleen in vergelijking met 10 jaar geleden, of 6 jaar geleden, maar in vergelijking met andere landen en levensstandaarden. De inflatie is 40% per jaar, of 4% per maand. Je kunt maximaal 2400 Peso's (ongeveer 180 Euro) uit de geldautomaat halen (tegen 6 Euro transactiekosten per keer). En, omdat niemand de banken vertrouwt, moet je bijna alles met cash afrekenen. Een kop koffie (50 P) of een pizza (240 P) gaat nog wel, maar een auto huren (1350 P) en een excursie boeken (1250 P) loopt wel in de papieren. Letterlijk, want alles gaat met briefjes van 100 Peso's. Van lieverlee beheer ik de cash-stash, want Arjan's portemonnee kan niet meer dicht.
Wat je daarvan merkt: Lange rijen voor de geldautomaten. Winkels die hun prijzen niet meer publiceren, menukaarten waarvan de prijs met potlood is ingevuld, stickers over de 'oude' prijs. Heel veel gebouwen in aanbouw, met steigers van golfplaten, waarbij het werk stil ligt. Een schijnbaar willekeurige bebouwing: flats en gewone huizen staan tegen elkaar aangebouwd, alsof de stad aan het wisselen is, en aan het wachten is op zān grotemensentanden.
5. FuckUp Night Buenos Aires - een heus StartUp Event in de stad. Een enorme zaal, tot de nok toe vol. Allemaal in het Spaans, waarbij ik de Mexicanen nog redelijk kon volgen maar dat Argentijnse accent op dag 3 toch echt too much was. Dus we zijn in de pauze weggeslopen, en hebben de Jet Lag de schuld gegeven. Wat half waar was trouwens. Leuk detail: Naamkaartjes met zaadjes, die je na gebruik zo in de tuin kunt leggen, en dan enorme vleesetende planten kunt kweken. Of tomaten. Vleestomaten dan wel. Het blijft Argentiniƫ ten slotte.
Comments